Ik vervolg mijn weg... soms rijdend, soms wandelend...
Langs de kant van de weg zit een GS rijder op een bankje... te genieten van het uitzicht...
We slaan een babbeltje, voor zover dat kan want de brave man spreekt enkel Italiaans...
Ik vraag of hij al ooit getoerd en gekampeerd heeft met zijn moto... hij schudt verwonderd van neen... dat was blijkbaar bij hem nog niet opgekomen...
ik zeg dat ik un regalo heb voor hem... ik laad de tent, slaapzak en luchtmatras af en zeg dat hij ze mag hebben... een kadootje van een pelgrim...
Hij weigert eerst, vertrouwt het zaakje duidelijk niet...
Wanneer een tweede passant hem uitlegt waarom ik van die spullen afwil laadt hij ze op zijn moto met de nodige schroom... hij zegt dat hij “fortunate” is ... ik ben het ook want nu moet ik die spullen niet meer meezeulen...
