In Bolsena is het feest..’ ze vieren Sint Antonio da Padova.... dat is den heiligen die in de kerk van Doorslaar staat en aan wiens stinkvoeten in sandalen ik honderden zaterdagavonden heb gezeten tijdens de avondmis... je kan je afvragen wat die Italiaan in Doorslaar verloren had en hoe de brave boeren uit die parochie geholpen konden worden door een kerel die natuurljk geen gebenedijt woord Vlaams kon...
Anthonio is zijn heiligenbeeld aan het versieren want zodadelijk passeert de processie.... de vrouwen strooien bloemblaadjes uit op straat... als ik met Anthonio wat grappen maak over de mirakels die zijn naamgenoot op zijn kerfstok heeft nodigt hij me met aandrang uit om samen het feest te vieren.... ik bedank vriendelijk... de man spreekt of verstaat geen Engels of Frans en zijn Italiaans heeft zo’n vet accent dat ik telkemaal moet gissen naar de clue van zijn onderbroekenhumor...
Weet je, ergens op het erf van mijn nonkel Antoine (de kolonel) staat ook een beeldje van A van P. Dit betekent iets voor hem. De schimmige behoefte om deze heilige uit de 12de eeuw in de 21ste eeuw nog te vieren is voor mij ook een raadsel. Maar dan denk ik: "Goed zo, folklore". En anderzijds denk ik: "Als dit een houvast is". Religie mag er zijn. Geloven in om het even wat. De vrijheid van gedachte staat los van politiek en religie.