Ze zijn zeldzaam, de terrassen in de weinige dorpjes die ik tegenkom....
ze worden uitsluitend bevolkt door gepensioneerden... de rest van de bevolking is op het land, aan het werk... ze begroeten iedereen die passeert met zijn of haar voornaam... ons kent ons en ze leveren uitgebreid commentaar op hun slachtoffers, eens die gepasseerd zijn... zou willen horen wat ze te vertellen hebben over die vreemdeling met zijn fiets...
