In Viculungo besluit ik een pauze te nemen. De hoogmis is net gedaan, de klokken luiden en het volk stroomt buiten, allen op hun paasbest.
Ik sla een babbel met Rinzo, een man die voor Siemens telefooncentrales heeft geïnstalleerd doorheen gans Afrika... Eén maand per jaar kwam hij terug op verlof... en om nog een kleinen te maken... hij is nu met pensioen en het is duidelijk dat hij moeilijk kan wennen aan Europa... zijn vrouw is gestorven en hij loopt met een jagersbroek opgestropt rond zijn middel...
Ik vraag Rinzo of er altijd zo veel volk naar de mis gaat... het is blijkbaar plechtige communie.’.
Bij ons aan tafel zit nog een koppel... de man met verf op zijn handen, zijn mond een schietkraam - de vrouw duidelijk niet geïntegreerd in het gezelschap... Zij is Russische...
Als ze vertrekken vertelt Rinzo dat hij de schrijnwerker is van het dorp en dat hij die Russische “in verdachte omstandigheden” heeft ontmoet... Zij doet zijn huishouden en bezorgt hem nog enkele andere benefits... Volgende week trouwen ze...
er klinkt jaloezie in de stem van Rinzo
