Net voordat een veldwegel een grotere weg kruist kom ik een gesloten overweg tegen...
de slagbomen zijn neergelaten, het licht op rood...aan de overzijde zit een zwarte vrouw onder een parasol op een klapstoel, de rug naar mij toegekeerd.. ze zit breed gesticulerend te bellen en het voorbijrijdend verkeer af te speuren...
Als na een paar minuten nog steeds geen trein is gepasseerd roep ik haar maar ze reageert niet. Uiteindelijk besluit ik mijn zwaarbeladen fiets plat te leggen en hem onder de slagbomen door te trekken... Ik kan er niet langsomheen....
Als ik de vrouw passeer valt mijn nikkel... het is een hoer die op klanten wacht om in de nabijgelegen bosjes te duiken... haar overweg is niet gesloten... Ik ben er al een paar tegengekomen op mijn pad.... ze staan langs een drukke weg en nodigen je uit met niet mis te verstane gebaren uit om hun gezelschap in de bosjes te vervoegen... de meeste zijn van Afrikaanse oorsprong... de enige Westerse vrouw was een wandelend lijk dat er zwaar drugsverslaafd uit zag... geen enkele doet dit volgens mij uit vrije wil...
