In Belgioioso passeer ik een wandelaar die een ronde doos in zijn handen heeft. Als ik nog eens omkijk zie ik dat hij iets weggooit... ik ben nieuwsgierig en besluit op mijn pedalen terug te keren. Als ik nader stopt de ouderling zijn spullen in een sporttas...
ik vraag beleefd of ik mag weten wat hij uitspookt en wat hij daar wegsmeet... kaas zegt hij, ik smeet kaas weg... Verwonderd kijk ik rond... doe je dat om dieren te lokken te lokken vraag ik... Zijn wenkbrauwen en schouders gaan omhoog en hij schudt zijn handen, de duimen tegen de vingertoppen....
Hij smeet geen kaas, hij was aan het oefenen voor een bolspel, Formaggio Rotolante. Het speeltuig ziet er uit als een kaas....
Het spel bestaat erin dat je een ronde bol lanceert met een koord, zoals een tol.... de bol moet de weg volgen... als ze van de baan afwijkt is dat het punt waar je de volgende worp mag doen... je krijgt in totaal tien beurten... het parcours is bochtig, een beetje zoals de dertien draaikes in Zomergem...
Leno, want zo noemt de brave man, vertelt me dat hij meedoet aan het wereldkampioenschap. In Belgioioso is hij er al in geslaagd een parcours af te leggen van anderhalve kilometer met zijn tien worpen. De sport is een combinatie van kracht en techniek... Hij geeft een korte demonstratie, juist voor een bocht... de bol zit vol effect en maakt een perfecte curve, het traject van de weg volgend...
Zo gaan we samen op pad... Leno speelt, ik volg met de fiets aan de hand.... soms zoeken we samen naar een speeltuig dat in de ontluikende maïs is verdwenen...
Leno, campione del mondo Formaggio Rotolante.... als ik later op de dag in Monticelli Pavese, een paar kilometer verder over deze sport vertel is er niemand die er ooit van gehoord heeft.... “ik wil groots zijn in iets kleins“ zong ik samen met Bart Peeters...
